Σελίδες

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Μια παράσταση βασισμένη στο βιβλίο της Μαργαρίτας Φρανέλη


Σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου 
Παίζουν (αλφαβητικά): Μάρω Αγρίτη-Δανάη Παπουτσή
Σκηνογραφία: Άρτεμις Θεοδωρίδη


Η αφήγηση της Μαργαρίτας Φρανέλη δίνει ένα μωσαϊκό εικόνων, ήχων και κυρίως συνεχών διαψεύσεων μιας γενιάς που είχε την ατυχία να ζήσει την εφηβεία της και την πρώτη της νεότητα μέσα στη δικτατορία, συντεθλιμμένη από το βάρος της προηγούμενης γενιάς, που κατάφερε να επιβιώσει ενός παγκοσμίου πολέμου. Τότε φυτεύτηκε και ο σπόρος του ψεύτικου ευδαιμονισμού στα μεσαία στρώματα, ένας σπόρος που ευδοκίμησε, μπολιάζοντας αυτήν τη γενιά παιδιών με μνήμες θανάτου, ασθένειες νέες του νέου πολιτισμού και άδεια ντουβάρια υπερχρεωμένων διαμερισμάτων, σε μια χώρα που σήμερα βουλιάζει όλο και βαθύτερα στην ανησυχία και την κατάθλιψη. Κι όμως, κάποιοι άνθρωποι ζουν και αναπνέουν σ’ αυτό το τοπίο, γελούν και σατιρίζουν και καυτηριάζουν τη ζωή τους, τους γονείς τους, την αδυναμία τους ν’ αλλάξουν τον κόσμο… Αλλά βρίσκουν και τη δύναμη να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, να ορθώσουν πάλι το κορμί τους και να συνεχίσουν. Τι; Πού; Πώς; Με τι όνειρα; Κανείς δεν ξέρει. Το θέμα είναι να συνεχίσουν…
Η παράλογη κραυγή της μητέρας ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ… γίνεται βραχνάς στη ζωή ενός κοριτσιού, που έρχεται από τον ανοιχτό ορίζοντα του νησιού του για να μεγαλώσει στην Αθήνα της δεκαετίας του 70… Ο παραλογισμός αυτός και η επίδρασή του στη ζωή του μεγαλύτερου αδελφού γίνεται εν τέλει και το όπλο της απελευθέρωσης του ίδιου του κοριτσιού, όταν αποφασίζει να αποτινάξει το ζυγό και να γίνει ΓΥΝΑΙΚΑ. Όλα αυτά με φόντο την όψιμη πολιτικοποίηση μιας γενιάς που γνώρισε τα γεγονότα από αφηγήσεις και θέλησε να ζήσει τον κίνδυνο όταν αυτός φαινόταν πως είχε περάσει. Την ίδια στιγμή, το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης έκανε τη φυγή να φαντάζει ως η μόνη διέξοδος.
Η ιστορία αυτή, ιδωμένη μέσα από το πρίσμα της σημερινής κρίσης, μπορεί να μας διαφωτίσει σχετικά με το πώς άρχισαν όλα όσα ζούμε σήμερα. Κι επειδή αυτή η μαυρίλα δεν αντέχεται χωρίς γέλιο, ή θα αποφασίσουμε να σκάσουμε στα γέλια ή θα σκάμε απ’ το κακό μας κάθε μέρα. 


Στο Βρυσάκι από 26 Δεκεμβρίου 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου